Met IPS meer kansen

Mensen met ernstige psychische aandoeningen willen vaak aan het werk. Door werk krijgen mensen meer sociale contacten, inkomen, status, zingeving en ontwikkelingsmogelijkheden. Werken helpt mensen met ernstige psychische aandoeningen meestal om symptomen en klachten (zoals hinderlijke stemmen, angsten of gepieker) beter de baas te blijven. Bovendien worden zij aanzienlijk minder vaak bejegend als ‘psychiatrische patiënt’, gediscrimineerd en buitengesloten. Zij maken in hun rol als werknemer actief deel uit van onze maatschappij. Werk draagt bij aan hun herstel.

Wens

Vier van de vijf mensen met ernstige psychische aandoeningen, zoals psychotische aandoeningen, bipolaire stoornissen, ernstige depressies en persoonlijkheidsstoornissen hebben geen betaald werk. Bij velen van hen is het arbeidsvermogen minder dan 100% volgens de uitkerende instanties. Toch heeft 29% de wens om in een betaalde baan aan de slag te gaan.

Misvatting

Het is een misvatting te denken dat mensen met ernstige psychische aandoeningen niet goed kunnen functioneren in een betaalde baan. Of dat zij de werkgever meer kosten dan dat ze verdienen. Die misvatting hangt samen met stereotype ideeën en vooroordelen over wat iemand met een aandoening wel of niet zou kunnen en is maar zelden het resultaat van eigen ervaring.

Waar een wil is, is een weg

IPS gaat uit van het idee dat iedereen die wil werken, kan werken in een reguliere baan met daarbij passende begeleiding. Op basis van de voorkeuren en kwaliteiten van de deelnemer wordt samen met de IPS-trajectbegeleider actief gezocht naar een daarbij passende baan. Als het nodig is kan de werkzoekende cliënt vooraf een training of scholing volgen. In principe gaat hij of zij echter zo snel mogelijk aan het werk. Is werk eenmaal gevonden, dan blijft ontwikkeling mogelijk door bijvoorbeeld aanvullende trainingen. Om de cliënt optimaal te kunnen begeleiden werkt de IPS-trajectbegeleider structureel samen met de behandelaar of het team van een ggz-instelling.