Marit Kos: Van boven Mekka, van onderen Parijs

Met mijn Turkse partner F. zat ik lekker op een terrasje, toen we een aantal modern geklede dames zagen lopen met een hoofddoek op. F. zei: “Van boven Mekka, van onderen Parijs”, een uitspraak die in Turkije gebezigd wordt. Ik begreep wat hij bedoelde maar had er nooit zo bewust op gelet. Het zijn twee ogenschijnlijke tegenstellingen in één beeld van een persoon. Weet de moslima niet wat zij wil, of is het een duidelijk tijdsbeeld van de twee werelden waarin zij leeft?

Bij de jongeren die ik naar werk begeleid zie ik hetzelfde gebeuren, al is het niet van de buitenkant zo opvallend. Ze komen bij mij om hulp bij het vinden van een baan omdat ze “echt gewoon kunnen werken als ieder ander”, willen meedoen en liefst niet te veel gesprek willen hebben over hun psychische kwetsbaarheid. Omdat ik naar mogelijkheden kijk, spreek ik ze graag op deze punten aan. Totdat je inderdaad die baan gevonden hebt, ze aan de slag gaan en erachter komen dat het niet zo gemakkelijk gaat. Er wordt gepiekerd onderweg naar het werk, gepiekerd over gemiste kansen in het leven en collega’s die geen rekening houden met juíst hun kwetsbaarheden. Hun hoofd is nog niet zo ver als hun werkhanden zouden willen zijn. Het hoort bovendien bij jongeren om te worstelen met identiteit, acceptatie van de diagnose en ook bezig te zijn met de toekomst en alle onzekerheden hierover. Dus: van onderen werknemer, van boven patiënt? Nee, men is mens, compleet met zijn eigen tegenstellingen, op zijn eigen levenspad.

Marit Kos, trajectbegeleider IPS, Kwintes Trajectbegeleiding Amersfoort

Deel dit artikel