In een IPS-traject

Na een lange periode van terugvallen van mijn ziekte en werkloos te zijn geweest, heb ik vorig jaar besloten om weer aan de slag te gaan; dus op zoek te gaan naar werk. Deze wens heb ik aan mijn casemanager doorgegeven en die heeft mij in contact gebracht met de jobcoach die deel maakt uit de team van mijn casemanager. Via de jobcoach maakte ik kennis met het IPS-traject. Het idee achter het IPS-traject vond ik meteen heel prettig; vooral de begeleiding en motivatie die ik daarmee zou krijgen tijdens het solliciteren en tijdens het werken waren voor mij heel belangrijk en geruststellend.

Aan het begin van het traject werd er door mijn jobcoach aan mij de vraag gesteld wat mijn wens en voorkeur was voor een baan. Toen heb ik aangegeven dat ik bij de beveiliging op Schiphol zou willen werken. Daarna ben ik heel gericht naar vacatures gaan kijken. Maar de bestaande vacatures hadden scherpe criteria; er werd geëist dat je avond- en nachtdiensten zou moeten draaien en 24 uur per dag beschikbaar zou moeten zijn. En er parttime werken, wat ik zou willen, was bijna niet mogelijk.

Samen met mijn jobcoach ben ik toen tot de conclusie gekomen om beveiligingswerk anders dan op Schiphol te gaan zoeken. Mijn jobcoach heeft vervolgens contact opgezocht met een aantal beveiligingsbedrijven om met hen te kijken of er mogelijkheden waren voor mij. Maar helaas heeft dat geen resultaat opgeleverd.

Met het inzicht dat beveiligingswerk voor mij niet haalbaar is, hebben we samen met een goede vriendin van mij, die mijn sterke en minder sterke kanten kent, gebrainstormd en we kwamen erachter dat ik een baan moet zoeken op het dienstverlenend werkgebied en dan om specifiek te zijn bij de klantenservice, receptie of als gastvrouw. Toen we een vacature kregen voor 20 uur als een gastvrouw bij een business center, hebben we gelijk gereageerd en ik werd aangenomen.

Inmiddels ben ik 10 maanden aan het werk en het gaat goed. Het is niet alleen positief vanwege de financiële vooruitgang maar ook vanwege de sociale kant; ik maak tijdens werk veel contacten met de ondernemers en bezoekers. Dat geeft mij het gevoel dat ik deelneem aan de samenleving. Bovendien is werken ook heel goed voor mijn gezondheid. Ik heb nu veel minder nare gedachtes, veel meer zelfvertrouwen en het gevoel dat ik belangrijk ben omdat ik een functie heb in de maatschappij.

Voordat ik ging werken was ik heel onzeker en had geen zelfvertrouwen. Ook had ik last van zelfstigma; ik was vooral angstig voor sociale situaties. Deze angst belemmerde mij bij het zoeken van een baan. Maar door het werken is de ziekte niet meer centraal in mijn leven; het is gelukkig naar de achtergrond verplaatst. Ik weet nu dat ik meer ben dan mijn ziekte. Mijn bijdrage op de werkvloer als gastvrouw wordt gewaardeerd. Met mijn aanwezigheid maak ik een positief verschil voor de ondernemers en bezoekers waardoor ik een positieve eigenwaarde krijg en die leidt tot het verdwijnen van de zelfstigma.

Ook krijg ik, wat werken betreft, veel positieve reacties en waardering van de mensen in mijn omgeving waardoor ik positief gestimuleerd word om vooral door te gaan. Ik kan zeggen dat door aan het werk te zijn, mijn sociale status op een hoger niveau komt en hierdoor verdwijnen mijn angsten en mijn onzekerheid wordt omgezet naar zelfvertrouwen.

Deel dit artikel