Alice Goulding: ervaringsdeskundigheid opdoen in solliciteren

Tijdens een etentje met vriendinnen al pratende over elkaars werk, kreeg een vriendin opeens een goed idee, waarom kom je niet bij ons werken? Bij ons op het werk zijn ze precies op zoek naar iemand met hetzelfde profiel als dat van jou. Alleen jij werkt vanuit de hulpverlening en vanuit de vraag van de klant die een baan wil. En bij ons vindt de werkgever de juiste match niet met potentiële werknemers en hebben we iemand nodig om die mismatch weg te nemen.
Denk er even over na, ik stuur je een functieprofiel en dan laat je me na het weekend wat weten… Slik. Dat gaat wel heel snel. Ik ben helemaal niet op zoek naar een nieuwe baan en ben eigenlijk gewoon tevreden met mijn huidige werkplek.

Ervaringsdeskundigheidsbevordering

Na er thuis met manlief over gesproken te hebben en gezien dat het functieprofiel en de arbeidsvoorwaarden er ook wel heel aantrekkelijk uitzagen, ben ik gewoon maar eens de sollicitatieprocedure in gegaan. Ik kan immers altijd nog nee zeggen. En daarbij is het iets waar ik continue met cliënten mee bezig ben en wil best wel weer eens zelf ervaren hoe het voelt om weer te solliciteren met alles wat erbij komt kijken. Een soort van ervaringsdeskundigheidsbevordering zal ik maar zeggen. En dat heeft zeker geholpen. Ik weet nu weer precies hoe het is… Het hele proces, het cv dat is het probleem nog niet, maar hoe schrijf je de juiste brief? Deze door tig mensen laten bekritiseren. En dan het afwachten. Word ik uitgenodigd voor een gesprek, of krijg ik meteen zo’n standaardafwijzing. Tot mijn grote schrik werd ik ook nog uitgenodigd. Dus daar begon de voorbereiding. Inlezen in hun werkwijze, visie en doelstelling. Punten hoe ik het zou aanpakken en ga zo maar door. Goed bijgepraat door mijn vriendin en met een pak papier met aantekeningen en geel gearceerde belangrijke zinnen, was ik voor mijn gevoel behoorlijk goed voorbereid en dan voel je je ook al en stuk zelfverzekerder.
Kleding al avond voor het sollicitatiegesprek klaar gehangen. Ik was er dus helemaal klaar voor. Gek genoeg toch met gezonde spanning op weg er naar toe.
Het gesprek ging top. Ik wist alle antwoorden zo uit mijn mouw te schudden en had scherpe vragen naar de directeur en manager. Het gesprek heeft zo’n anderhalf uur geduurd. Ik zou binnen een maand iets horen, dus mijn geduld werd ook aardig op de proef gesteld.
Uiteindelijk hebben ze de vacature intern kunnen oplossen door verschuivingen. Voor mij dus geen dilemma over wat ik zou beslissen, maar wel een ervaring rijker. En ik beschik weer over genoeg leerpunten die ik mijn cliënten die in dezelfde fase van solliciteren zitten, kan meegeven door mijn eigen ervaringen.

Alice Goulding is sinds februari 2014 IPS-trajectbegeleider bij ggz-instelling Mondriaan Limburg

Deel dit artikel