Home > Blog > Alice Goulding: Een doorsnee werkweek……

Alice Goulding: Een doorsnee werkweek……

1 december 2016

20161031_132712 Ik open mijn mailbox: “Alice lukt het jou om dinsdag een nieuw blog aan te leveren voor de site?” Dinsdag al? Ik check mijn agenda, ze heeft gelijk dinsdag, dat hadden we inderdaad afgesproken. Moet lukken denk ik. Wat heb ik nog allemaal opstaan deze week? Oeps, wel een hele volle agenda. Er zal vast wel ergens een ‘no show’ zijn deze week (zo noemen ze dat in onze ggz-instelling als iemand niet op je afspraak verschijnt zonder op tijd af te melden). En jawel hoor, diezelfde dag al belt het secretariaat met de mededeling dat betreffende mevrouw ziek is. Normaal gesproken balen natuurlijk, al weet je dat er bij het werken met mensen met ernstige psychische aandoeningen ook vaker afspraken met welke reden dan ook niet door kunnen gaan. Het komt me vandaag wel even goed uit. Ik ga beginnen aan mijn blog. Eerst nog even mijn mailbox checken of er nog belangrijke dingen voorrang hebben en dan ga ik echt beginnen. Opeens gaat de bel in het pand waar ik mijn kantoorruimte heb, ooh nee is het alweer zo laat? Volgende klant is wel iets te vroeg, maar helaas aan mijn blog ben ik nog niet begonnen.
Ik ga het anders aanpakken. Inplannen in mijn agenda en prioriteiten stellen. Met daarbij een “to-do”-lijstje per dag en dan afvinken. Het zijn geen goede voornemens voor 1 januari, maar ik ga er meteen mee beginnen omdat ik daar toch al een hele tijd mee worstel.
De dag is voorbij gevlogen en dan heb ik nog niet eens alle rapportages af van vandaag.
De volgende dag start ik met het multidisciplinair overleg bij één van de teams waar ik als IPS-trajectbegeleidster bij ben aangesloten. De mensen bij wie ik betrokken ben, staan op de bespreeklijst en komen vanzelf aan bod. Bij het naar buiten lopen zit degene met wie ik die dag mijn eerste afspraak heb al klaar in de wachtruimte. We hebben een afspraak bij een stichting voor naschoolse opvang en peuterspeelzalen. Mijn klant heeft een hbo social work-opleiding afgerond, en wil graag na het uitvallen in de kinderopvang door onregelmatige werktijden in de flexpool, graag kunnen laten zien wat ze in huis heeft door middel van een werkervaringsplek. Ze vind het fijn als ik mee ga om haar te ondersteunen bij het verwoorden van haar doel om op deze manier weer te willen re-integreren.
Het gesprek was goed verlopen, mevrouw heeft het woord gedaan, ik eigenlijk alleen geluisterd tijdens het gesprek. Eerst nog even een VOG aanvragen en dan kan ze starten.
Het is inmiddels alweer lunchtijd. Snel een appel in de auto en door naar mijn volgende locatie. Twee kennismakingsgesprekken staan hier gepland, waarvan één samen met de behandelaar en de ander doe ik alleen. Ik heb me vorige week al geïntroduceerd tijdens een gesprek met behandelaar en toen gelijk een afspraak gepland.
Aan het eind van de middag mijn telefoon eens checken. Paar telefoontjes gemist met wat voicemailberichtjes. Van het verzetten van een afspraak tot een terugbelverzoek van een vader van een klant bij mij in traject die wat meer info wilde over de mogelijkheden.
Mijn vaste vrije dag werktelefoon en laptop uit. Wel even op linked-In kijken of er nog interessante artikelen zijn gepost en ’s avonds dan eindelijk aan mijn blog kunnen beginnen.
Het is inmiddels alweer donderdag en ik begin de dag weer met een multidisciplinair overleg. Ik blijf vandaag op kantoor, mijn afspraken zijn vandaag allemaal in huis, al moet ik eind van de dag wel nog naar een andere locatie voor casuïstiekoverleg met mijn collega IPS-trajectbegeleiders. ’s Avonds een etentje en morgen naar Utrecht voor het IPS-platform.
Dan stel ik het vervolg van mijn blog maar uit tot in het weekend, al zit deze tjokvol met sint-activiteiten voor mijn twee meiden van 4,5 en 2 jaar oud.
Het is inmiddels alweer maandagavond en morgen is het dinsdag. Het is me toch gelukt mijn blog is af.